Η Ανάληψη ή η Ανάληψη - μια από τις δώδεκα (δώδεκα σημαντικές εκδηλώσεις μετά το Πάσχα) τις αργίες στο Ορθόδοξο ημερολόγιο. Η Ανάληψη συνδέεται στενά με την Αγία Ανάσταση του Χριστού και δεν έχει καθορισμένη ημερομηνία. Επομένως, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί υπολογίζουν ετησίως πόσο να γιορτάσουν την Ανάληψη. Το 2020 δεν θα αποτελεί εξαίρεση.
Ημερομηνία
Η Ανάληψη είναι μια γιορτή προς τιμήν του διάσημου γεγονότος που περιγράφεται στη Βίβλο, την ανάληψη στον ουρανό του Ιησού Χριστού στη σάρκα μετά την Ανάστασή Του. Σύμφωνα με το μύθο, αυτό συνέβη την τεσσαρακοστή μέρα μετά την παρουσία του Χριστού ενώπιον των μαθητών Του. Η Γιορτή της Αναστάσεως ονομάζεται Πάσχα, που σημαίνει ότι η Ανάληψη γιορτάζεται σαράντα ημέρες αργότερα (ταυτόχρονα, η ίδια η Λαμπρή Κυριακή θεωρείται ως σημείο αναφοράς).
Το 2020, η Ανάληψη θα γιορτάσει στις 28 Μαΐου, την Πέμπτη.
Φυσικά, μπορείτε να υπολογίσετε την ημερομηνία των διακοπών για το 2020 τον εαυτό σας. Αρκεί να προσθέσετε την αναγραφόμενη ώρα (40 ημέρες) στην ημερομηνία του Πάσχα (19 Απριλίου).
Αγία Γραφή γεγονότα
Στο Ευαγγέλιο περιγράφεται συνοπτικά το γεγονός που αποτελεί τη βάση του εορτασμού. Ο Χριστός, συγκεντρωμένος γύρω από τους μαθητές του, ανακοίνωσε ότι σε λίγες μέρες οι απόστολοι θα "βαφτιστούν με το Άγιο Πνεύμα" - πρόκειται για την κατάκτηση του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους της Ιερουσαλήμ 10 ημέρες μετά την Ανάληψη (αυτή η εορτή στην Ορθοδοξία ονομάστηκε Ημέρα των Πνευμάτων). Μετά το χωρισμό με τους μαθητές του, ο Ιησούς ανέβηκε πάνω από τη γη, περιελίχθηκε σε ένα σύννεφο και ανέβηκε στον ουρανό.
Η ίδια η Ανάληψη περιγράφεται στα Ευαγγέλια του Λουκά και του Μάρκου και στις Πράξεις των Αποστόλων. Όπως φαίνεται, το γεγονός είναι κυριολεκτικά αφιερωμένο σε διάφορες ημερομηνίες στα ιερά βιβλία, αν και ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε για την επικείμενη ανάληψη στον ουρανό πολύ πριν από το θάνατό του και για να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών.
Σύμβολο
Στον Χριστιανισμό, η Ανάληψη είναι υψίστης σημασίας. Ο συμβολισμός των διακοπών είναι στην ανακάλυψη του Ουρανού, το άνοιγμα ενός τόπου όπου ένα άτομο θα είναι άνευ όρων ευτυχισμένο. Ο ουρανός είναι η ανοιχτή πόρτα στον κόσμο της καλοσύνης, της χαράς, της συγχώρεσης, στον κόσμο της αιώνιας ζωής.
Η έλευση του Χριστού είναι ένα σύμβολο της συγχώρεσης που λαμβάνει κάθε πιστός. Ένα σύμβολο της γνώσης ότι στο τέλος του γήινου μονοπατιού, όλοι θα μπορούν να αποβάλλουν τα δεσμά της αρχικής αμαρτίας.
Ημέρα της Αναλήψεως
Η ανάληψη δεν είναι μόνο εκκλησιαστική διακοπή, αλλά και εθνική εορτή. Και στο αγροτικό ημερολόγιο αυτή τη μέρα είχε μεγάλη σημασία.
Στο λαϊκό ημερολόγιο, η Ανάληψη ολοκλήρωσε τον κύκλο των εορτασμών της άνοιξης. Μετά από αυτήν την ημέρα, άνοιξη έληξε και το καλοκαίρι άρχισε, ήδη με τα δικά του έθιμα και εορταστικά γεγονότα. Το κορίτσι της άνοιξης "ξεθωριάσει" και παραχώρησε τα δικαιώματά της για θέρμανση και θερμότητα.
Σύμφωνα με τα σημάδια, η βροχή σε αυτήν την ημέρα υποσχέθηκε "υγρή", με καταιγίδες, τον Ιούλιο. Τα νύχια στη νύχτα της Ανάληψης τραγουδούσαν πιο καθαρά και πιο δυνατά, βλέποντας την άνοιξη και καλώντας το καλοκαίρι.
Σκάλες στον ουρανό
Πιστεύεται ότι για σαράντα μέρες, από το Πάσχα μέχρι την Ανάληψη, άνοιξαν οι πύλες του Ουρανού και της Γης, ο Παράδεισος και η Κόλαση. Και όλη αυτή τη φορά, οι ψυχές των νεκρών μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα γύρω από τη γη, να επισκέπτονται τους πλησιέστερους και αγαπημένους τους, και μερικές φορές τους εχθρούς και τους βασανιστές. Με το ηλιοβασίλεμα την Κυριακή, οι πύλες έκλεισαν και οι νεκροί επέστρεψαν.
Το βράδυ, εκείνη τη στιγμή που ο δίσκος του ήλιου κρύβονταν πίσω από τον ορίζοντα, στον ουρανό του ηλιοβασιλέματος μπορούσαν να δουν φαινομενικά, σιγά-σιγά κλεισίματος πύλες. Τα ψηλά, σκαλισμένα φύλλα ομαλά συγκλίνονταν και έπειτα λειώνουν στο σκοτάδι - έκλειναν τις πύλες του Παράδεισου, τον κλειστό Ουρανό. Είναι αλήθεια ότι αυτή η εικόνα θα μπορούσε να παρατηρηθεί μόνο από έναν άνθρωπο που είναι καθαρό και φωτεινό στην ψυχή του, που δεν έχει χρωματίσει τον εαυτό του με τη βρωμιά της αμαρτίας.Και αυτή η πεποίθηση ήταν ίσως η πιο ισχυρή από αυτές που συνδέονται με την Ημέρα της Κυριακής.
Ο ίδιος ο Χριστός, σύμφωνα με τη δημοφιλή φήμη, περιπλανάται κατά μήκος σκονισμένων δρόμων όλες αυτές τις σαράντα ημέρες, παρατηρώντας πώς ζουν οι άνθρωποι, τιμωρώντας για το κακό που έγινε και ανταμείβοντας για ανιδιοτέλεια. Αυτός είναι ο λόγος που αυτές τις μέρες ήταν αδύνατο να αρνηθεί κανείς σε εκείνους που ρωτούν - να δώσει ελεημοσύνη, να ταΐσει τους πεινασμένους, να ακούσει τους ιερούς ανόητους. Εξάλλου, δεν είναι γνωστό ποιος κρύβεται κάτω από το πρόσχημα ενός άθικτου ατόμου - ενός απλού θνητού, ενός αγίου ή του ίδιου του γιου του Θεού.
Λόγω αυτής της πίστης μεταξύ των Σλάβων, οι εορτές αυτές γιορτάστηκαν ως ημέρα της μνήμης των νεκρών, με όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά. Τηγανητές τηγανίτες και λεπτές κέικ από αζυμωμένη ζύμη - "onuchki" ή "paws" / "lapochki". Τον αποκαλούνταν επειδή ψήθηκαν "στην πίστα" - ο δρόμος προς τον ουρανό σήμαινε. Η πρώτη κρέπα, "lapotka", έπρεπε σίγουρα να δοθεί σε κάποιον, το καλύτερο από όλους τους φτωχούς, ευτυχισμένους, "μεταβατικούς kaliks". Στη συνέχεια μεταχειρίστε τους γείτονες - "για την ανάμνηση της ψυχής", και μόνο μετά από αυτό καθίσει για εκατό με όλη την οικογένεια. Τηγανίτες γενναιόδωρα αρωματισμένα με λάδι - "έτσι ώστε το μονοπάτι κάτω από τα πόδια στριφογυρίστηκε."
Ένα αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της εορταστικής εκδήλωσης ήταν οι "σκάλες" - μπισκότα φτιαγμένα από φρέσκια ή μαγιά ζύμη, συχνά χωρίς ζάχαρη, ψημένα με τη μορφή μικρών, δύο ή τριών εγκάρσιων δοκών, σκαλοπατιών. Οι σκάλες είναι κατά κύριο λόγο μια παιδική μέριμνα. Τον έδωσαν όλα τα γειτονικά παιδιά που θυμούνται τους νεκρούς. Μέσω αυτών των σκαλοπατιών, η ψυχή θα μπορούσε να ανέβει πιο γρήγορα στον ουρανό. Ο παραδοσιακός πίνακας συμπληρώθηκε από χρωματιστά αυγά, χυλό-κουτιά, μερικές φορές μικρά ρολά ψωμιού κηδειών.
Οι άνθρωποι της Κυριακής γιορτάζονταν ήσυχα, στον οικογενειακό κύκλο, χωρίς μεγάλα φεστιβάλ και εκθέσεις.
Διαβάστε επίσης:
(Δεν υπάρχουν ακόμα αξιολογήσεις)
Φόρτωση ...
